کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش
