آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد
در زیر پای مرد خدا جانماز شد
رسیدی و پر و بال فرشتهها وا شد
شب از کرانۀ هستی گذشت و فردا شد
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم
