تو صبحِ روشنی که به خورشید رو کنی
حاشا که شام را خبر از تارِ مو کنی
سبز است باغ نافله از باغبانی‌ات
گل کرد عطر عاطفه با مهربانی‌ات
لختی بیا به سایهٔ این نخل‌ها رباب!
سخت است بی‌قرار نشستن در آفتاب!
ای زینب ای که بی‌تو حقیقت زبان نداشت
خون آبرو، محبّت و ایثار، جان نداشت
تا ابد دامنهٔ عطر بهار است اینجا
دست گل‌هاست که بر دامن یار است اینجا
ای بر تو سلام آمده از داور هستی
بگذشته در آیین نبی از سر هستی
