تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
نمی ز دیده نمی‌جوشد اگرچه باز دلم تنگ است
گناه دیدۀ مسکین نیست، کُمیت عاطفه‌ها لنگ است
دنیا به دور شهر تو دیوار بسته است
هر جمعه راه سمت تو انگار بسته است
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
بى‌سر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
دلم شور می‌زد مبادا نیایی
مگر شب سحر می‌شود تا نیایی
