دلم شور می‌زد مبادا نیایی
مگر شب سحر می‌شود تا نیایی..

تو افتاده‌تر هستی از این‌که یک شب
به میقات این بی سر و پا نیایی..

دروغ است! این بر نمی‌آید از تو
بیایی و تا کلبۀ ما نیایی

بگو خواهی آمد که امکان ندارد
بگویی که می‌آیم اما نیایی..

گذشته‌ست هرچند امروز و امشب
دلیلی ندارد که فردا نیایی

چه خوب آمدی ای بهار صداقت
دلم شور می‌زد مبادا نیایی