تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
