پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
