ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
