در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دل‌شکسته بُوَد بی‌نصیب نیست
نه دعبلم نه فرزدق که شاعرت باشم
که شاعرت شده، مقبول خاطرت باشم
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمی‌کند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمی‌کند
ای عشق! کاری کن که درماندند درمان‌ها
برگرد و برگردان حقیقت را به ایمان‌ها
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
