خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
حسین، کشتهٔ دیروز و رهبر روز است
قیام اوست که پیوسته نهضتآموز است
دنیاست چو قطرهای و دریا، زهرا
کی فرصت جلوه دارد اینجا زهرا؟
