حبیب چایچیان

حبیب چایچیان متخلّص به «حسان» سال ۱۳۰۲ در تبریز دیده به جهان گشود. او نخستین شعرش را در پانزده سالگی سرود و پس از اولین سفرش به کربلا، طبع شعر خود را وقف چهارده معصوم (علیهم‌السلام) کرد. او محضر علّامه امینی و علّامه عسکری را درک کرده بود و علّامه امینی در نامه‌هایی که به او می‌فرستاد او را شاعر اهل‌بیت (علیهم‌السلام) خطاب می‌کرد. حسان از سرآمدان شعر آیینی و مذهبی عصر خود محسوب می‌شود. «امشب شهادت‌نامۀ عشاق امضا می‌شود» و «آمدم ای شاه پناهم بده» از شعرهای معروف اوست. وی سرانجام ۹ آذر ۱۳۹۶ درگذشت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد. رهبر معظم انقلاب در پیامی درگذشت او را تسلیت گفتند. از آثار او می‌توان به «خزان گلریز»، «باغستان عشق» و «گل‌های پرپر» اشاره کرد.

حبیب چایچیان

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند