او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
تا برویم ریشه‌ای چون تاک می‌خواهم که هست
نور می‌خواهم که هستی خاک می‌خواهم که هست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
