سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو
شب، خوشهچینِ خلوت تو با خدای تو
ای پر سرود با همۀ بی‌صدایی‌ات
با من سخن بگو به زبان خدایی‌ات
ای ریخته نسیم تو گل‌های یاد را
سرمست کرده نفحهٔ یاد تو باد را
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
