جواد محقق

جواد محقق سال ۱۳۳۳ در همدان به دنیا آمد. وی سال‌ها در مدارس داخل و خارج از کشور تدریس کرد و با کسب تجربه در عرصۀ معلمی و فعالیت‌های فرهنگی و مطبوعاتی، به سردبیری ماهنامهٔ «رشد معلم» انتخاب شد و طی ۱۳ سال، ۱۱۰ شماره از آن را منتشر کرد. او بعدها سردبیری ماهنامه‌ها و فصلنامه‌های دیگری را نیز برعهده گرفت. تلاش محقق به‌عنوان یک شاعر، ‌نویسنده و روزنامه‌نگار در خلق آثار فرهنگی برای قشر کودک و نوجوان ستودنی است. وی دبیرعلمی جشنواره‌های شعر،‌ داستان، مطبوعات و نائب‌رئیس انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و انجمن قلم ایران بوده است. از محقق بیش از ۴۰ عنوان کتاب به چاپ رسیده است که «بیداری کلمات»، «پشت پلک پنجره»، «هم سرو هم صنوبر» و «تو را دوست دارم» بخشی از آن‌ها است.

جواد محقق

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

ای آنکه دوای دردمندان دانی راز دل زار مستمندان دانی

پیش از تو آب معنی دریا شدن نداشت شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم

مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!

ابری‌ست کوچه کوچه، دل من... خدا کند، نم‌نم، غزل ببارد و توفان به پا کند

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی

پیش از تو آب معنی دریا شدن نداشت
شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو
نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم
دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم

مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه
تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!

ابری‌ست کوچه کوچه، دل من... خدا کند،
نم‌نم، غزل ببارد و توفان به پا کند