سیدضیاء قاسمی

سیدمحمدضیاء قاسمی سال ۱۳۵۴ در شهر بهسود افغانستان به دنیا آمد. وی در سال ۶۴ به همراه خانواده به ایران مهاجرت کرد و تحصیلات خود را در تهران گذراند. او دارای مدرک کارشناسی سینما از دانشکدۀ صدا و سیما است. قاسمی فعالیت شعری خود را از سال ۷۰ به‌طور جدی آغاز نمود و علاوه بر شعر در عرصه نویسندگی و فیلم‌سازی نیز فعالیت دارد. وی مسئولیت جلسه شعر شعرای افغانستانی در حوزۀ هنری را بر عهده داشت. «پادشاهی اندوه»، «باغ‌های معلق انگور» و «تکوین» از آثار او است.

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

سیدضیاء قاسمی

سیدضیاء قاسمی

نسل شهیدانیم

يك بار ديگر بازى دار و سر ما
تابيده خون بر آفتاب از پيكر ما

شهدای ترور

مثنوی

طواف

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

مهدی جهاندار

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

میلاد عرفان‌پور

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

رضا خورشیدی‌فرد

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

میلاد عرفان‌پور

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

مهدی جهاندار

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

میثم داودی

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش
سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

مهدی جهاندار

در میان جامعه از آه خود با ماه گفتم
أیها الهادی النقی؛ یابن رسول الله گفتم

رضا خورشیدی‌فرد

فضل خدای را که تواند شمار کرد؟
یا کیست آن‌که شُکر یکی از هزار کرد؟...

سعدی شیرازی

دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد

حزین لاهیجی

سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون صحرای حسین است

غلامرضا سازگار

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری
نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

سیدمحمدجواد شرافت

سیدضیاء قاسمی

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

در میان جامعه از آه خود با ماه گفتم أیها الهادی النقی؛ یابن رسول الله گفتم

فضل خدای را که تواند شمار کرد؟ یا کیست آن‌که شُکر یکی از هزار کرد؟...

دل آزاده با خدا باشد ذکر، نسیان ماسوا باشد

سرم خاک کف پای حسین است دلم مجنون صحرای حسین است

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش
سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

در میان جامعه از آه خود با ماه گفتم
أیها الهادی النقی؛ یابن رسول الله گفتم

فضل خدای را که تواند شمار کرد؟
یا کیست آن‌که شُکر یکی از هزار کرد؟...

دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد

سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون صحرای حسین است

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری
نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری