سیدعلی حسینی

سیدعلی حسینی ۲۴ تیر ماه ۱۳۷۴ در یزد متولد شد. وی دانشجوی دکترای علوم قرآن و حدیث در دانشگاه امام صادق(علیه‌السلام) است و به تدریس رشته‌های مرتبط با علوم معارف اشتغال دارد. حسینی از ستایشگران اهل‌بیت(علیهم‌السلام) است و در عرصۀ نوحه سرایی نیز فعالیت جدی دارد. آغاز فعالیت ادبی او به سال ۹۶ بازمی‌گردد و در این مسیر از رهنمودهای اساتید شعر آیینی بهره برده است. نوحۀ «تسبیحات حضرت زهرا(علیهاالسلام)» شناخته‌شده‌ترین سرودۀ او است که توسط ستایشگران کثیری اجرا شده است.

سیدعلی حسینی

هیچ مردی در جهان مانند پیغمبر که نیست هیچ بختی بهتر از پیوند پیغمبر که نیست

چه سخت است داغ علمدار دیدن غم یار، در اوج پیکار دیدن

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود هرکس میان صحن حرم راه می‌رود

گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

جهان را می‌شناسد، لحظۀ غمگین و شادش را از این رو سخت در آغوش می‌گیرد جوادش را

دل آزاده با خدا باشد ذکر، نسیان ماسوا باشد

ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز

هیچ مردی در جهان مانند پیغمبر که نیست
هیچ بختی بهتر از پیوند پیغمبر که نیست

چه سخت است داغ علمدار دیدن
غم یار، در اوج پیکار دیدن

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هرکس میان صحن حرم راه می‌رود

گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش
سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

جهان را می‌شناسد، لحظۀ غمگین و شادش را
از این رو سخت در آغوش می‌گیرد جوادش را

دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد

ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز