فؤاد کرمانی

فتح‌الله قدسی کرمانی متخلص به «فؤاد» سال ۱۲۲۷ در کرمان چشم به جهان گشود. وی شرح حال ۷ تا ۶۰ سالگی خود را در قالب مثنوی به رشته تحریر درآورده است. او از جمله ستایشگران خاندان عصمت و طهارت (علیهم‌السلام) است که در کنار مدیحه‌سرایی به سرودن شعر می‌پرداخت. همان‌گونه که از اشعارش پیداست، او را باید در سلک شاعران عارف دانست. او در سال ۱۳۱۷ درگذشت و در حوالی کرمان در دامنۀ کوه سیّدحسن به خاک سپرده شد. دیوان اشعار او که شامل مراثی معصومین (علیهم‌السلام) و آمیزه‌ای از معرفت و عرفان است، با نام «شمع جمع» به چاپ رسیده است.

فؤاد کرمانی

نوشته حسن بیاتانی درباره فؤاد کرمانی

ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است آری مرامِ اهل محبت، زیارت است

مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟ که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا

کنار پنجره‌فولاد، گریه مغتنم است در این حریم برای تو گریه محترم است

السلام ای وارث نوح و خلیل! ای جلال و جلوۀ رب جلیل!

ای دل سوختگان شمع عزای حرمت اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت

سلام بر تو که سلطانِ مُلکِ عشق، رضایی سلام بر تو که مقبولِ آستان خدایی

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

آه می‌کشم تو را با تمام انتظار پر شکوفه کن مرا، ای کرامت بهار

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

مرا بنویس باران، تا ببارم یکی از داغداران... تا ببارم

ای خالق راز و نیاز عاشقانه در پیشگاه عشق مخلوقی یگانه

چشمه‌های خروشان تو را می‌شناسند موج‌های پریشان تو را می‌شناسند

ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است

مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا

کنار پنجره‌فولاد، گریه مغتنم است
در این حریم برای تو گریه محترم است

السلام ای وارث نوح و خلیل!
ای جلال و جلوۀ رب جلیل!

ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت

سلام بر تو که سلطانِ مُلکِ عشق، رضایی
سلام بر تو که مقبولِ آستان خدایی

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

آه می‌کشم تو را با تمام انتظار
پر شکوفه کن مرا، ای کرامت بهار

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری
نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم

ای خالق راز و نیاز عاشقانه
در پیشگاه عشق مخلوقی یگانه

چشمه‌های خروشان تو را می‌شناسند
موج‌های پریشان تو را می‌شناسند