ناصر فیض

ناصر فیض ۲ خرداد ۱۳۳۸ در قم متولد شد. او در موضوعات مختلفی شعر سروده است اما بیشتر او را به‌عنوان شاعری طنزپرداز می‌شناسند. وی کارشناس زبان و ادبیات فارسی است و موفق به کسب نشان درجه یک هنر شده است. فیض از برگزیدگان جشنواره بین‌المللی شعر فجر است و داوری کنگره‌های متعددی را بر عهده داشته است؛ همچنین او داور مشاعره طنز قند پهلو بود که از طریق صدا و سیما پخش می‌شد. از فعالیت‌های فرهنگی او می‌توان به عضویت در شورای عالی موسیقی و شعر صدا و سیما و شورای شعر دفتر موسيقی وزارت ارشاد اشاره کرد. وی در عرصه تدریس و ترجمه ترکی استانبولی نیز فعالیت دارد. از آثار او می‌توان به «گناه اول»، «فیض بوک»، «کلید» و «فیضاً له» اشاره کرد.

ناصر فیض

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

به کدام واژه بخوانمت، به کدام واژۀ نارَسا؟ به کدام جلوه بجویمت؟ متعالیا و مقدّسا!

اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست ولی تا کوچه‌های شرقی «العفو» راهی نیست

به صحرا بنگرم، صحرا تو بینم به دریا بنگرم،‌ دریا تو بینم

هر کسی را به سر هوایی هست رو به سویی و دل به جایی هست

سرم خاک کف پای حسین است دلم مجنون صحرای حسین است

مقصود عاشقان دو عالم لقای توست مطلوب طالبان به حقیقت رضای توست

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

به کدام واژه بخوانمت، به کدام واژۀ نارَسا؟
به کدام جلوه بجویمت؟ متعالیا و مقدّسا!

اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست
ولی تا کوچه‌های شرقی «العفو» راهی نیست

به صحرا بنگرم، صحرا تو بینم
به دریا بنگرم،‌ دریا تو بینم

هر کسی را به سر هوایی هست
رو به سویی و دل به جایی هست

سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون صحرای حسین است

مقصود عاشقان دو عالم لقای توست
مطلوب طالبان به حقیقت رضای توست