کربلا را مىسرود اين بار روى نیزه‌ها
با دو صد ايهام معنى‌دار، روى نیزه‌ها
نينوايىْ شعر او از ناى هفتاد و دو نى
مثل يک ترجيع شد تکرار روى نیزه‌ها
چوب خشک نى به هفتاد و دو گل آذين شدهست
لالهها را سر به سر بشمار روى نیزه‌ها
زخمىِ داغ‌اند اين گل‌هاى پرپر، اى نسيم!
پاى خود آرامتر بگذار روى نیزه‌ها
يا بر اين نيزار خون امشب متاب، اى ماهتاب!
يا قدم آهستهتر بردار روى نیزه‌ها..
صوت قرآن است اين؟ يا با خدا در گفتگوست
رو به رو، بى‌پرده، در انظار روى نیزه‌ها
ياد دارى آسمان! با اختران، خورشيد گفت:
وعدۀ ديدارمان اين‌بار روى نیزه‌ها
با برادر گفت زينب: راه دين هموار شد
گرچه راه توست ناهموار روى نیزه‌ها
اى دليل کاروان! لختى بران از کوچهها
بلکه افتد سايۀ ديوار روى نیزه‌ها
صحنه اوج و عروج است و طلوع روشنى
سير کن، سير تجلّى‌زار روى نیزه‌ها
چشم ما آيينه‌آسا غرق حيرت شد چو ديد
آن همه خورشيدِ اختربار روى نیزه‌ها