شعر هیأت شعر عاشورایی نثر ادبی اشعار مذهبی

ماه صیام

سعی کن در عزت سی‌پارهٔ ماه صیام
کز فلک از بهر تعظیمش فرود آمد پیام...

چون درِ دوزخ، دهان گر چند روزی بسته شد
باز شد چندین در از جنت به روی خاص و عام

خال روی مه‌جبینان گر ز مشک و عنبر است
از شب قدر است خال چهرهٔ ماه صیام

نیست در سالی دو عید افزون و از فرخندگی
عید باشد مردمان را سی شب این ماه تمام

لذت افطار در دنبال باشد روزه را
صبح اگر بندد دری ایزد، گشاید وقت شام

روزه سازد پاک «صائب» سینه‌ها را از هوس
زآتش امساک می‌سوزد تمناهای خام