کسی از باغ گل آهسته مرا می‌خواند
تا صفا، تا گل نورسته مرا می‌خواند
هر شب از کوچۀ خوش‌بوی شقایق تا صبح
کسی آهسته و پیوسته مرا می‌خواند
با نشاطی دگر از ناحیۀ روشن شوق
هم‌نشین منِ دل‌خسته مرا می‌خواند
امشب از خلوت نزدیک‌ترین خانۀ خاک
عارفی کامل و وارسته مرا می‌خواند...
یا رب این بانگ خوش از حنجرۀ شرقی کیست؟
چه کسی پشت در بسته مرا می‌خواند؟
باده نوشان سحر! چشمۀ تجرید کجاست؟
آشنایی سر گلدسته مرا می‌خواند