فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | شعر هیأت

حرمت خاک بهشت است، تماشا دارد
جلوۀ روشنی از عالم بالا دارد

قاسم بای

بانوان آسمانی

مثنوی

هله! ای باد که از سامره راهی شده‌ای
از همان شهر پر از خاطره راهی شده‌ای

هادی جانفدا

کفشداری یازده

مثنوی

خیرخواه توام از نور سخن می‌گویم
از هراسِ شب دیجور سخن می‌گویم

رضا خورشیدی‌فرد

مثنوی

سامرا از غم تو جامه‌دران است هنوز
چشم «نرگس» به جمالت نگران است هنوز

قاسم صرافان

مثنوی

ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت

سیدرضا مؤید

دیوان مؤید (جلد۲)

غزل

زخم‌هایی که به تشییع تنت آمده‌اند
همچو گلبوسه به دشت کفنت آمده‌اند

فائزه زرافشان

آشیان آسمان

غزل

چیست این چیست که از دشت جنون می‌جوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون می‌جوشد

غلامرضا کافی

همین زنجره تا صبح

مثنوی

می‌نویسند جهان چهرۀ شادابی داشت
هر زمان محضر او قصد شرفیابی داشت

علی گلی حسین‌آبادی

غزل

دور شد باز هم آن همدم و دمساز از ما
ماند در خاطره‌اش آن همه پرواز از ما

علی‌محمد مؤدب

غزل

کیست الله؟ بیا از ولی‌الله بپرس
مقصد قافله را از بلد راه بپرس

علی سلیمیان

غزل

می‌رسد باز به گوش دل ما این آواز
چه نشستید که در‌های عنایت شد باز

محمدجواد غفورزاده

چلچراغ هدایت (جلد۱)

قصیده

باز شد پنجرۀ روشنی از فصل حضور
فصل سرسبز دعا، فصل شکوفایی نور

محمدجواد غفورزاده

چلچراغ هدایت (جلد۱)

غزل