این دشت پر از زمزمۀ سورۀ نور است
این ماه مدینه‌ست که در حال عبور است
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
اینجا فروغ عشق و صفا موج می‌زند
نور خدا به صحن و سرا، موج می‌زند
دور و بر خود می‌كشی مأنوس‌ها را
اِذن پریدن می‌دهی طاووس‌ها را
چه شد که در افق چشم خود شقایق داشت
مدینه‌ای که شب پیش صبح صادق داشت
