دیر سالی‌ست هر چه می‌خواهم
از تو یک واژه درخورت گویم
از خیمه‌ها که رفتی و دیدی مرا به خواب
داغی بزرگ بر دل کوچک نهاده‌ای
دختری ماند مثل گل ز حسین
چهره‌اش داغ باغ نسرین بود
رفتی و با غم همسفر ماندم در این راه
گاه از غریبی سوختم گاه از یتیمی
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
کیست امشب حلقه بر در می‌زند
میهمانی، آشنایی، محرمی؟
باز گویا هوای دل ابری‌ست
باز درهای آسمان باز است
