کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
سلامٌ علی آل یاسین و طاها
سلامٌ علی آل خیر البرایا
بیابان بود و صحرا بود آنجایی که من بودم
هزاران خیمه بر پا بود آنجایی که من بودم
در آن تاریک، دل می‌بُرد ماه از عالم بالا
گرامی باد این رخشنده، این تابان بی‌همتا
