عید آمده، هر کس پی کار خویش است
می‌نازد اگر غنی و گر درویش است
در چاه عدم دو هم‌قدم افتادند
با هم به سیه‌چال ستم افتادند
در باغ جهان نسیم سرمد آمد
بر غنچۀ علم، فیض بی‌حد آمد
بیهوده مکن شکایت از کار جهان
اسرار نمی‌شوند همواره عیان
عید است و دلم خانۀ ویرانه بیا
این خانه تکاندیم ز بیگانه بیا
هر منتظری که دل به ایمان داده‌ست
جان بر سر عشق ما به جانان داده‌ست
قلبی که در آن، نور خدا خواهد بود
در راه یقین، قبله‌نما خواهد بود
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
بر عمرِ گذشته کن نگاهی گاهی
از سینۀ خود برآر آهی گاهی
