با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد
صدای کرب‌وبلای حسین می‌آید
به هوش باش، صدای حسین می‌آید
این روزها میان شهیدان چه همهمه‌ست
این انقلاب ادامۀ فریاد فاطمه‌ست
اذان می‌افکند یکباره در صحرا طنینش را
و بالا می‌زند مردی دوباره آستینش را
عصر تاسوعاست ای نقّاش فردا را نکش
صبح دریا را کشیدی ظهر صحرا را نکش
آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش
سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش
این محبّت آسمانی است یا زمینی است؟
این کشش فقط خیالی است یا یقینی است؟
درختان در آتش، خیابان در آتش
خبر ترسناک است: میدان در آتش
