در قاب عکست میتواند جان بگیرد
این عشق پابرجاست تا تاوان بگیرد
شب به شب ماه به یاد لب عطشان حسین
میکشد آه به یاد لب عطشان حسین
بهارِ آمدنت میبرد زمستان را
بیا که تازه کنم با تو هر نفس جان را
جگر پر درد و دل پر خون و جان سرمست و ناپروا
شبم تاریک و مرکب لنگ و در سر، مایۀ سودا
امشب شب آدینه و فردا رمضان است
تن در ذَوبان آمد و جان در طیران است
یا مُغِیثَ الْمُذنِبین مُعْطِی السّؤال
یا انیسَ العارفین، یا ذوالجلال
ای از جمال روی تو تابنده آفتاب
وز آفتاب روی تو خورشید در حجاب...
گاهی دلم به یاد خدا هست و گاه نیست
اقرار میکنم که دلم سر به راه نیست
آرامش موّاج دریا چشمهایش
دور از تعلقهای دنیا چشمهایش
