ای آرزویت دراز و فرصت کوتاه!
هم گوش به زنگ باش و هم چشم به راه
ای در دلِ تو زلال ایمان جاری
ای زخمِ زمانه بر وجودت کاری
از علم شود مرد خدا حق‌بین‌تر
عطر نفسش ز باغِ گل رنگین‌تر
دلا بكوش كه آیینۀ خدات كنند
به خود بیایی و از دیگران جدات كنند
از لطف نسیم، گل شود گلگون‌تر
زیباتر و دلرباتر و موزون‌تر
از مرکب سرکش، تو سواری مَطَلب
یعنی: ز هوایِ نفس، یاری مطلب
تا دل به سپاس می‌سپاری ای دوست
از نعمت و ناز، بهره داری ای دوست
جانا! به فروتنی، گر ایمان داری
یا میل به رفتار کریمان داری
