شهر مدینه، شهر رسول مکرم است
آنجا اگر که جان بِبَری رونما کم است
چه روضه‌ای‌ست، که دل‌ها کبوتر است اینجا
به هر که می‌نگرم، محو دلبر است اینجا
اگر به شکوه، لب خویش وا کند زهرا
مدینه را به خدا کربلا کند زهرا
عطر او آفاق را مدهوش کرد
دشت و صحرا را شقایق‌پوش کرد
جلوهٔ جنت به چشم خاکیان دارد بقیع
یا صفای خلوت افلاکیان دارد بقیع
ای دوست در بهشت، تو را راه داده‌اند
پروانهٔ زیارت دل‌خواه داده‌اند
