بگذر ز خود که طی کنی آن راه دور را
مؤمن به غیب شو که بیابی حضور را
این سجده‌ها لبالب چرت و كسالت‌اند
این قلب‌های رفته حرا بی‌رسالت‌اند
بال پرواز گشایید که پرها باقی‌ست
بعد از این، باز سفر، باز سفرها باقی‌ست
کو آن که طی کند شب عرفانی تو را
شاعر شود حقیقت نورانی تو را
