غزل‌مثنوی | شعر هیأت

شب بود و بارگاه تو چون خرمنی ز نور
می‌ریخت در نگاه زمین آبشار طور

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل‌مثنوی

بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟

ناصر حامدی

درخت سوخته در باران

غزل‌مثنوی

چندی‌ست تا با چاه خلوت می‌کند مولا
از دردهای خویش صحبت می‌کند مولا

مهدی فرجی

از ابتدا نور

غزل‌مثنوی

مگر اندوه شب‌های علی را چاه می‌فهمد؟
کجا درد دل آیینه‌ها را آه می‌فهمد؟

علی‌اصغر شیری

غزل‌مثنوی

قصه را زودتر ای کاش بیان می‌کردم
قصه زیباتر از آن شد که گمان می‌کردم

سیدحمیدرضا برقعی

تحیّر

غزل‌مثنوی

فلق در سینه‌اش آتش‌فشان صبحگاهی داشت
که خون‌آلود پیغام از کبوترهای چاهی داشت

سیدحمیدرضا برقعی

غزل‌مثنوی

هنوز طرز نگاهش به آسمان تازه‌ست
دو بال مشرقی‌اش با اُفق هم‌اندازه‌ست

سیدمهدی موسوی

گلواژه‌های مطهر

غزل‌مثنوی

چه بنویسم؟ که شعرم باب میلم در نمی‌آید
دلم می‌خواهد اما آه... از من برنمی‌آید

محمد میرزایی‌بازرگانی

غزل‌مثنوی

بگذر ز خود که طی کنی آن راه دور را
مؤمن به غیب شو که بیابی حضور را

جواد محمدزمانی

غزل‌مثنوی

حدیث خاتم و انگشتری بخوان با من
روایت زحل و مشتری بخوان با من

محمدجواد غفورزاده

خورشید کعبه

غزل‌مثنوی

دوباره پیرهن از اشک و آه می‌پوشم
به یاد ماتم سرخت، سیاه می‌پوشم

مجتبی احمدی

درختان بی‌تاب

غزل‌مثنوی

چون اشک، رازِ عشق را باید عیان گفت
باید که از چشمان او با هر زبان گفت

رضا خورشیدی‌فرد

مواهب (دفتر سوم)

غزل‌مثنوی