غزل‌مثنوی | شعر هیأت

دوباره فتنه شد و مردم امتحان دادند
و باز درس بزرگی به دشمنان دادند

علی سلیمیان

غزل‌مثنوی

تو آمدی و بهشت برین مکه شدی
امان آمنه بودی امین مکه شدی

سیدمهدی موسوی

غزل‌مثنوی

کنار پنجره‌فولاد، گریه مغتنم است
در این حریم برای تو گریه محترم است

سیدمهدی حسینی

غزل‌مثنوی

سلام بر تو که سلطانِ مُلکِ عشق، رضایی
سلام بر تو که مقبولِ آستان خدایی

محمدجواد محبت

غروب منظومۀ عشق

غزل‌مثنوی

ای آفتاب صبر کن این آخرین شب است
این آخرین شبانۀ آرام زینب است

علی‌محمد مؤدب

غزل‌مثنوی

شب بود و بارگاه تو چون خرمنی ز نور
می‌ریخت در نگاه زمین آبشار طور

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل‌مثنوی

بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟

ناصر حامدی

درخت سوخته در باران

غزل‌مثنوی

مگر اندوه شب‌های علی را چاه می‌فهمد؟
کجا درد دل آیینه‌ها را آه می‌فهمد؟

علی‌اصغر شیری

غزل‌مثنوی

قصه را زودتر ای کاش بیان می‌کردم
قصه زیباتر از آن شد که گمان می‌کردم

سیدحمیدرضا برقعی

تحیّر

غزل‌مثنوی

فلق در سینه‌اش آتش‌فشان صبحگاهی داشت
که خون‌آلوده پیغام از کبوترهای چاهی داشت

سیدحمیدرضا برقعی

خویشتن

غزل‌مثنوی

هنوز طرز نگاهش به آسمان تازه‌ست
دو بال مشرقی‌اش با اُفق هم‌اندازه‌ست

سیدمهدی موسوی

گلواژه‌های مطهر

غزل‌مثنوی

چه بنویسم؟ که شعرم باب میلم در نمی‌آید
دلم می‌خواهد اما آه... از من برنمی‌آید

محمد میرزایی‌بازرگانی

غزل‌مثنوی