این اشک‌ها به پای شما آتشم زدند
شکر خدا برای شما آتشم زدند
یادم آمد شب بی‌چتر وکلاهی
که به بارانی مرطوب خیابان
ای سفیر صبح! نور از لامکان آورده‌ای
بر حصار شب دمی آتشفشان آورده‌ای
نسیمی آشنا از سوی گیسوی تو می‌آید
نفس‌هایم گواهی می‌دهد بوی تو می‌آید
عصر یک جمعهٔ دلگیر
دلم گفت بگویم بنویسم
هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد
نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد
