از «من» که در آینه‌ست بیزارم کن
شبنم بنشان به چهره‌ام، تارم کن
با دشمن خویش روبه‌رو بود آن روز
با گرمی خون غرق وضو بود آن روز
آه است به روی لب عالم، آه است
هنگام وداع سخت مهر و ماه است
برگشتنت حتمی‌ست! آری! رأس ساعت
هرچند یک شب مانده باشد تا قیامت
ای خوشا در راه اقیانوس طوفانی شویم
در طواف روی جانان غرق حیرانی شویم
مرا سوزاند آخر، سوز آهی
که برمی‌خواست از هُرم گناهی
باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بی‌خبر ماندم
طلوعت روشنی بخشیده هر آیینه ایمان را
نگاهت آیه آیه شرح داده بطن قرآن را
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس
