سحر در حسرت دیدار تو چون ماه خواهد رفت
غروب جمعه‌ای در ازدحام آه خواهد رفت
گفتند به من که از سفر می‌آیی
من منتظرم، بگو اگر می‌آیی
دل گفت مرا علم لَدُنّی هوس است
تعلیمم کن اگر تو را دسترس است
کوچه‌هامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش
