سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
حق میشود انکار و من انگار نه انگار
منصور سرِ دار و من انگار نه انگار
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم