رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
به نام خداوند بالا و پست
كه از هستیاَش هست شد، هر چه هست...
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه
