در سایۀ این حجاب نوری ازلی‌ست
هر چند زن است اما آواش جلی‌ست
با سری بر نی، دلی پُر خون، سفر آغاز شد
این سفر با کوله‌باری مختصر آغاز شد
تصور کن تو در سنگر، وَ داعش در کمین باشد
تصور کن جهانت شکل یک میدان مین باشد
سینه‌ها با سوختن، ارزنده‌تر خواهند شد
شمع‌ها در عمق شب، تابنده‌تر خواهند شد
ماییم در انحصار تن زندانی
ما هیچ نداریم به جز حیرانی
