ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
