خبر رسید که در بند، جاودان شده‌ای
ز هر کرانه گذشتی و بی‌کران شده‌ای
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانه‌ات گُم بودی
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
