تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود به‌درآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا می‌دهد نماز
جان را به ياد دوست جلا می‌دهد نماز
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گل‌عذار من نیامد
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
