کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
پروندۀ جرم مستند را چه کنم؟
شرمندگی الی الابد را چه کنم؟
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
در شور و شر حجاز تنهاست علی
در نیمه‌شبِ نماز تنهاست علی
آن جانِ جهانِ جود برمی‌گردد
ـ بر اجدادش درود ـ برمی‌گردد
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
