رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق می‌کند آخر، که چند سالش بود
