او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
