او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
