انسیه‌سادات هاشمی

انسیه‌سادات هاشمی، اردیبهشت ۱۳۶۵ در قم متولد شد. وی دارای مدرک دکترای مترجمی عربی از دانشگاه تهران و سطح سه جامعةالزهرا در رشتۀ تفسیر و علوم قرآنی است و به تدریس در دانشگاه اشتغال دارد. هاشمی در حوزۀ نویسندگی نیز فعالیت می‌کند و تا کنون هفت کتاب از زبان عربی به فارسی ترجمه کرده است. از آثار او می‌توان به «گنجشک‌ها ویزا نمی‌خواهند»، «ماهرانه بازی کردم این هم کلیدهایم» و مجموعه شعر «فلانی» اشاره کرد.

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

انسیه‌سادات هاشمی

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

چه جانماز پی اعتكاف بر دارد چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد

من زائر نگاه توام از دیار دور آن ذره‌ام که آمده تا پیشگاه نور

توان واژه کجا و مدیح گفتن او؟ قلم، قناری گنگی‌ست در سرودن او

به دریا رسیدم پس از جستجوها به دریای پهناور آرزوها

یوسف، ای گمشده در بی‌سروسامانی‌ها! این غزل‌خوانی‌ها، معرکه‌گردانی‌ها

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد

من زائر نگاه توام از دیار دور
آن ذره‌ام که آمده تا پیشگاه نور

توان واژه کجا و مدیح گفتن او؟
قلم، قناری گنگی‌ست در سرودن او

به دریا رسیدم پس از جستجوها
به دریای پهناور آرزوها

یوسف، ای گمشده در بی‌سروسامانی‌ها!
این غزل‌خوانی‌ها، معرکه‌گردانی‌ها

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد
حیف است ز خورشید خبر داشته باشد