او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
