او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
