او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
