او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند امان‌نامه کبوتر نشده
